Afgelopen woensdagavond/nacht stond helemaal in het teken van de dwerggeiten. Eerst ’s avonds een goede landelijke NFD bestuursvergadering gehouden en het was inmiddels al bijna middernacht dat ik met de terugreis kon beginnen. Dan bel ik altijd even met mijn vriendin en die keek vanaf de iPad met de camera in het geitenhok. Ze zag dat mijn moeder lang in het geitenhok stond te kijken naar Isa en dat mijn moeder vermoedelijk net weer naar binnen was gegaan. Nieuwsgierig hoe het dan in het echt leek, werd er met mijn moeder gebeld en afgesproken dat die eerst maar op de bank ging slapen (haar eigen idee hoor) en dat mijn vriendin de geit met de camera wel in de gaten bleef houden. Want ze bleef toch wakker tot ik thuis was.
De voortekenen waren niet gunstig. ’s Morgens al een sliertje en de hele dag al het idee dat ze hele lichte weeën had, maar er gebeurde nog niets. Toch ging ze nu wel vaker liggen en de verhalen aanhorend, leek er nu wel dat ze echte persweeën had. Om het verhaal niet te lang maken, net voorbij Hoogeveen en dus niet te ver meer van huis, hoorde ik ineens… er is al een lammetje! Het was nu inmiddels al 01.00 uur voor mij en ja, wat doe je dan? Naar huis rijden en misschien alsnog naar Oostwold moeten? Heb toen maar besloten om meteen door te rijden en het eerste lammetje bleek een bok te zijn. Rond 01.45 uur werd er nog een mooi gezond bruin geitje geboren. Zo, wat een opluchting en even met de hand voor het uier gevoeld en voorzichtig de ‘binnenkant’. Nee, gelukkig geen derde en alles was mooi gezond. Even gewacht en het geitlammetje stond ook al mooi te drinken en dan is het voor mij genoeg en uiteindelijk was ik net voor 3 uur ’s nachts weer thuis…
De volgende dag kwam de verklaring van de langzame bevalling. Ze was met de nageboorte blijven staan en met nadere bestudering, zag je daar duidelijk nog een heel klein lammetje in (lammetje van 4 maanden dracht of zoiets?). Die heeft er vermoedelijk eerst wat voorgezeten? We hebben nog tot vrijdagmorgen gewacht, maar er zat geen enkele verandering in en de veearts maar gebeld. Verschillende spuiten met de ene voor de eetlust, de andere dat de baarmoeder beter gaat samentrekken en een penicilline kuur (waarvan ik zondag nog eentje mag geven) en een dosis propyleen glycol (tegen de ‘slepende melkziekte). Al met al heeft dit de geit goed gedaan en vrijdagavond was ze al een stuk beter en at ze ook weer redelijk. Zo zie je maar dat het nog altijd het belangrijkste met het aflammeren is dat moeder en kroost gezond alles doorstaan.
Foto’s van de lammetjes is nog altijd moeilijk en hier even bewijs dat Isa weer goed gezond is met haar geitje en bokje. Over de namen denk ik nog even na, want we hebben besloten dat alleen de Linda’s verder gaan onder De Kuzemer en de rest gaat verder onder Carpe Diem.
De twee geitjes van Junia ben ik zeker nog zeer content mee. Ciska lijkt de beste qua kwaliteit op dit moment en dat is het ‘gewone’ bruine geitje met klein kolletje. Junica daarentegen vind ik ook zeker goed qua bouw, maar wat ik nog veel leuker vind is dat ze echt roodbruin is met een gitzwart fraai koppie. Mijn ideale kleur en daarvan had ik er niet meer eentje in het hok.
