Deze week is een groepje van 4 geiten uitgerekend. Maar degene die aankomende zaterdag de tijd heeft, deed het vanavond al (ik weet nog zeker dat die de ochtend voor de bokkendag pas gedekt is). Ik kwam na zessen thuis en keek in het hok en toen was er net een dik lam geboren. Moeder lag er nog en het lam lag er achter, maar meteen fier de kop omhoog en op hetzelfde moment ging de geit ook al staan en het lam likken. Ik dacht al meteen dat is een bok en is gezond dan doe ik eerst de oude kleren aan en kijk ik dan wel wat het is (ja, Henk Roelfsema, soms heb ik wel 5 minuten geduld om te weten wat het is). Ik had goed dat het een bok was helaas. Moeder en zoon maken het goed en een gemakkelijke bevalling vermoedelijk. Ik had Ada en haar moeder Elyssa aangehouden om uit een van deze twee nog een geitje proberen te fokken en de andere mocht dan evt. vertrekken om ruimte te maken voor de bokjes van Liana. Het liefste had ik dan het geitje uit Ada, want dat is een erg aangenaam geitje en een heel apart mooi sprekend zwart kopje. Elyssa daarentegen is qua kwaliteit misschien wel de betere, maar ik vind qua karakter niets aan haar. Beetje angstig en brutaal tegelijk, dit maakt het wat onvoorspelbaar en zeker niet echt aaibaar. Dat soort geiten mogen dit jaar bij mij vertrekken. Wil thuis geiten hebben die zonder uitzondering bij de laatste avondronde rustig mij begroeten en zelfs heerlijk over het schot hangen om alleen maar de tegenprestatie te krijgen van een aai over ‘de bol’ (even tussen de horens of gewoon de hals etc.), maar geen gemekker en af en toe paar stukjes brood krijgen. De meeste geiten heb ik nu zo ver en dat vind ik echt genieten. Ook Jaklien is een echte knuffelgeit geworden (wel als ik alleen ben) en toch heeft ze het pit en karakter nog behouden om vol overgave te willen showen.
Op naar de volgende verrassingen… moeder Elyssa en de bonte Linda’s. Daar is behalve het geslacht de kleur ook nog een grote verrassing. Wordt het wel mooi bont of gewoon effen of (weer) te wit.