Ongelooflijk wat een keuring afgelopen zaterdag in Vries. Onze passionele voorzitter van Noord-Nederland, Fokko Trip, zei het al in zijn openingswoord, we hadden als noorderlingen de uitdaging voor onszelf opgepakt om de grootste openshow van Nederland te hebben en daar dan ook meteen laten zien dat het keuren in 1 ring helemaal van deze tijd is. En zo raar is dat niet, vroeger deed je dat ook met deze aantallen. We hadden nu namelijk 218 dieren van 32 inzenders. Op de shows met twee ringen, kwamen toen meer dan 300 dieren. We begonnen zoals gepland om 09.30 uur en de meeste inzenders wisten nog van vorig jaar wat de bedoeling was. We hadden ons deze keer goed voorgenomen. Het moet vlot verlopen, maar het keuren mag niet gehaast en gejaagd. Voor een vlot verloop moet je er voor zorgen dat er ‘doorgekeurd’ wordt. We hadden namelijk 38 individuele rubrieken. Als je steeds wacht totdat iedere inzender uit de rubriek gaat, zijn diertje in het hok doet, de volgende pakt, dan nog poets en nog met een andere fokker even paar woorden wisselt en je gaat pas weer door met keuren als de rubriek weer helemaal compleet is, dan wacht je iedere rubriek wel tussen de 3 en 5 minuten. Dit is heel gebruikelijk op een normale show. Als je nu 38 x 3 minuten al rekent, dan betekent dat al bijna 2 uur puur ‘wachten’ voor de keurmeesters en 2 uur langere keuring. Dus daar zit de GROOTSTE tijdswinst en de manier van tijdens de dieren bespreken, zorgen dat iemand anders je diertje overneemt (als je wel rubriek op rubriek moet) en dan je andere diertje pakken en meteen de rubriek inlopen. Zo krijg je dat de dieren besproken zijn en er uitlopen, dat de volgende rubriek al in de ring staat en kunnen de keurmeesters al weer beginnen met keuren (meteen zelfs de standkeuring).
Enfin, dit alles zorgde er voor dat we om half tien begonnen en dat ieder diertje en iedere rubriek voldoende aandacht kreeg om zich te laten zien en je zo ook geen onnodige rondjes hoefde te lopen en dat om kwart voor vier ’s middags de dagkampioenen al bekend waren.
Dan de keuring zelf. Het was niet alleen kwantiteit, maar ook een super kwaliteit. We zeggen de laatste jaren al vaker dat alles dicht bij elkaar zit en dat is zeker het geval. Rubrieken vol met goede tot zeer goede dieren. Ik heb verschillende dieren buiten de rubriek gezien dat ik dacht, dat is een mooie en beste en je ziet ze in de rubriek en ze komen zelfs terecht achteraan in de rubriek. Zo enorm hoog was en is de kwaliteit tegenwoordig. Wat wil je ook, de gemiddelde inzender heeft tegenwoordig al vele jaren fokkers en keuringservaring en weet behoorlijk goed wat ie moet meenemen naar een keuring. Als je dan steekjes laat vallen met conditie en/of show, dan verlies je vlot paar plaatsen. Heel opvallend vonden we als inzenders wel dat er zoveel mooie lammetjes tegenwoordig zijn. Vaak zie je dat daar de grote selectie nog moet plaatsvinden en dat er op een keuring maar paar lammetjes echt boven komen drijven. Hier was het een complete overstroming van super fraaie en showende lammetjes.
Zal voor het maandblad een verhaaltje over de keuring en de kampioenschappen maken en zal daarvoor even met een keurmeester bellen om hun redenatie ook aan te horen, want heb geen enkele aantekening gemaakt en heb dus alleen de resultaten hier voor mij en heb zaterdag meer met mijn inzenders en fokkersvisie gekeken. Vooral als jezelf 13 dieren moet voorbrengen, dan ontgaat vooral het commentaar in de rubriek je wel.
Heb wel het commentaar proberen te volgen wat ze van mijn dieren zeiden en daar kon ik me weer goed in vinden. Vond het wel jammer dat er toch weer wat lammetjes van ons niet perfect wilden showen en geef voor een gedeelte het dier de schuld en ook een groot gedeelte toch te weinig oefening en is niet alleen de oefening aan de band. Ik ben gewoon te weinig bij de dieren dat ze echt vertrouwen in je hebben. De lammetjes zijn in de ring bijna gewoon bang voor mij en zijn half in de stress. Ze mekkeren hun longen uit hun lijf dat ze naar hun moeder willen en ze willen dus ook geen brokjes of brood uit mijn hand eten. In tegenstelling tot andere lammetjes die ik van andere fokkers wel zie, die perfect gaan staan en heel rustig al het lekkers uit de hand van hun baasje pakken. Bij mij gaat de training van de lammetjes ook van, ik parkeer mijn auto bijna vol gas op het erf van mijn moeder, loop naar binnen om ‘hoi’ te zeggen en voordat mijn moeder door heeft dat ik er ben, ben ik al weer in het geitenhok. Daar wordt een diertje aan de band gepakt en een simpele route over het trottoir aan de andere kant van de weg volgt voor drie buren langs en weer terug. De buren zeggen steeds vrolijk gedag als ik weer langsloop met zo’n mekkerding. Vooral als een hond vrolijk blaft dan denk ik dat mijn lammetje al mooi wil showen. Ik geef ze bij terugkomst in het hok een schouderklopje en als ze wat willen eten dan krijgen ze wat. Meestal willen ze dat niet en geduld en tijd heb ik daar ook niet voor, want de volgende moet gepakt worden. Dit feestje van aan de band gebeurt slechts de laatste weken 2-3 keer in de week en is dus echt niet genoeg om een jong lammetje het vertrouwen op een keuring te geven.
Wat een genot is het dan ook om de nieuwe aanwinst Topline 22 v.h. Stapelbroek te hebben. Ik heb hem ontzettend mak gekregen van Sander (hij wil echter alleen steeds uit het hok springen, maar dat is meer omdat hij het alleen in het hok niet leuk vind en kan ik me voorstellen. Met mooi weer komt ie met de andere twee bokken mooi buiten, maar samen in één hok gaat niet). Maar hij is niet alleen mak, je merkt ook dat ie in omgang met ons heel gemakkelijk is. Hij wil altijd brokjes uit de hand eten en is totaal niet bang en schrikkerig en meteen de staart er op. Ook aan de band is ie heel gemakkelijk. Meteen attent en meteen de makkelijke beweging naar voren. Ik hoop ook dit karakter er meer in te krijgen en daarom wordt ie zeker veel ingezet. Vind vooral het leukste dat ik de bok al voor de keuringen gekocht heb (voor Raalte al) en dat andere fokkers hem hebben laten staan. 🙂
Dan de uitslagen. Eerst dus meteen met Topline 22 in de ring en alles ging precies zoals verwacht en gehoopt. Ik moest tegen de tot dusver onverslaanbare Heeckeren Coldplay en die mocht nu weer op kop en ik mocht mooi op de tweede plaats er achteraan. Commentaar ook twee dieren die heel dicht bij elkaar zaten en Topline 22 kreeg zelfs paar plusjes mee naar huis. Gelukkig kon Coldplay ’s middags zijn naam hoog houden en werd ie kampioen en mocht ik met Topline 22 weer mooi binnen komen. Daar ging ie weer zo gemakkelijk rond en liet zich zo mooi zien en kreeg daar de beloning met de reserve titel voor zijn mooie bokkentype en vloeiende belijning. Hieronder even twee foto’s van zaterdag. De ene gemaakt na afloop op de keuring en dacht dat het niet gelukt was en meteen bij thuiskomst ook nog even bij en met mijn moeder achter het huis. Vind beide foto’s wel wat hebben.
Bij de boklammeren had ik Keroazie v.d. Kikkert ook bij me en deze bok ging dus ook duidelijk kopje onder door het gebrek aan rust en vertrouwen aan de band en liet zich ook niet perfect zien. Terwijl deze bok juist zo’n prachtige houding en voorhand heeft.
Dan de geitlammeren. Zoals gezegd showden ze lang niet geweldig genoeg en mocht ik met alles gewoon in het midden en zelfs achteraan staan. Niet onrustig worden is dan het motto en gewoon ze de kans geven en hopen dat ik met de ruimte uitkom om zoveel mogelijk toch te laten aflammeren. Ergens denk ik ook wel van jammer dat ik niet paar echte beste lammetjes heb en paar gewone, dan kon je nog even gemakkelijker selecteren. Nu weet ik echt niet welke ik uit moet selecteren en vooral het diertje die zaterdag achteraan heeft gestaan, heb ik de meeste vertrouwen in samen met Topline 22.
Bij de volwassen geiten ging het een stuk beter. Isa vlot 1A in een goede rubriek, haar moeder Lissa 50 een 1B, Geesje een 1B (en enorm last van het uier, daarom liep ze met de achterbenen wat raar, maar toch bleef ze opzich gemakkelijk showen) en als laatste de veteraan Linda 11 v.d. Kuzemer die in haar individuele rondje ook niet wilde showen en op de vierde plaats kwam. Gelukkig kwam ze weer tot rust toen ik haar neerzette en toen de groep in beweging kwam, ging ze weer showen en vlot mocht ik van de vierde naar de tweede plaats en automatisch reserve kampioen.
Al met al gelopen zoals verwacht, had alleen gehoopt dat paar lammetjes ietsje beter zouden doen qua presentatie en dan ook qua beoordeling, maar dat is het risico als je gewoon al je 11 dieren meeneemt en al je lammetjes laat zien die dit jaar bij je geboren zijn. Kunnen niet veel fokkers zeggen dat ze alle lammetjes (zonder selectie) mee nemen naar de keuring toch?
Qua fokkerij heb ik er zeker veel vertrouwen in en wil dan ook graag afsluiten met de dagkampioen van de dag en de foto die Gradus Derksen van Shannara v.d. Roomberg in Raalte gemaakt heeft. De andere foto’s staan allemaal wel op de site van Noord-Nederland. Shannara werd dus dagkampioen bij ons zaterdag en alle kampioenen hadden die titel eigenlijk wel verdiend. Zelfs de lammetjes waren van ongekende kwaliteit en de andere kampioenen. Echter vind het best goed dat als alle dieren zo dicht bij elkaar zitten en je uit meerdere kampioenen echt kunt kiezen dat je dan de oudste van het stel neemt. De jeugd moet nog maar bewijzen als 4-jarige geit ook zo goed te zijn en als ze dat dan zijn, dan hebben ze ondertussen al veel meer titels behaald en mogen ze ook de dagkampioenstitel met recht ontvangen. Shannara haar bloedlijn vertoont ontzettend veel overeenkomsten met Topline 22 en hoop dus volgend jaar dat type er wat bij in te fokken en qua dieren zie ik er ook wel gelijkenissen in…
