Afgelopen zaterdag de zomernationale in Vries gehad. Een keuring met bijna alle dieren in topvorm en vele fokkers en volgens de keurmeesters van nationaal niveau. Maar liefst 31 inzenders en 182 dieren, dus er moest wel wat gebeuren om mee te doen met de titels. Helaas waren mijn voorbereidingen door verschillende omstandigheden en drukte niet helemaal super, maar dat maakt niet uit ‘The show must go on’ zeggen ze toch?
Ik zal deze keer onze dieren niet helemaal bespreken, ik moet zelfs nog een verslag voor De Dwerggeit van deze keuring maken en gelukkig heeft mijn moeder van iedere rubriek wat aantekeningen gemaakt wat de keurmeesters hebben gezegd en normaal kon ik dan zelf de keuring ook nog wel ’terugdraaien’ en dan maakte ik op die manier het verslag. Ik merk nu 1 dag later al dat het mij al niet meer lukt en gisteren had ik meteen al dat ik bepaalde rubrieken niet ‘gezien’ heb. Terwijl ik wel bijna in alle rubrieken gekeken heb. Ook om de kampioensfoto’s te maken en dat ik met de kampioenschappen al bezig ben om mijn ‘boeltje’ bij elkaar te rapen en de dieren in de kar te doen, mis je toch net paar details en negen dieren bij je is meer dan genoeg. Ik zat vandaag al te denken, volgende keren echt (veel) minder dieren inschrijven, dan heb je veel meer tijd om met personen te praten en rustig te kijken. Maar als iedereen dat weer doet, dan blijft het hetzelfde, want dan heb je weer veel minder rubrieken en moet je relatief net zo vaak weer iets doen. Dus niet doen en we moeten vooral met clubshows de ideale mix houden van ten eerste veel inzenders en een leuk aantal dieren verdeeld over de inzenders. Zo hebben we nu al meer personen in de vereniging die iets willen doen en dan denk ik o.a. aan Engbert de Vegt die een prachtig verslag heeft geschreven van Buitenpost en misschien is het ook wel tijd dat er eens andere fotografen opstaan en dat het niet steeds op mij en Evert-Jan aankomt… taken verdelen en doorgeven (rouleren) is denk ik de sleutel om het voor iedereen leuk en gezellig te houden!
De keuringsuitslagen staan dus gewoon op de pagina maar even paar dieren toelichten. Ten eerste blij met het lammetje Joshelyn die in de eerste rubriek geitlammeren mocht en een prachtig trio was met haar twee halfzusjes van Joshua v.d. Wolfhaag en uiteindelijk Bertus de mooie 1A plaats mocht innemen en Joshelyn de 1B. Dik tevreden mee en paar maanden geleden bij de eerste denkbeeldige selectie moest ze zelfs vertrekken, omdat het zwarte lammetje beter leek. Misschien was dat ook wel zo, maar die bleek ‘kween’ te zijn en die is vrijdagavond vertrokken. Zo had Julene zaterdag geen lammetje meer te zogen en dat was even afwachten wat ze ging doen. Thuis mekkerde ze en nu al weer om haar lammetje, maar op de keuring ging het in haar rubriek goed en ze droeg zelfs de staart nu goed in de rubriek en zo kwam ze nu dan in een hele mooie rubriek op kop en kreeg ze veel lof en vooral op haar benen dat ze een voorbeeldgeitje is qua benen. Mooi vierkant en recht onder het lichaam geplaatst en tijdens het rondgaan toch heel soepel! Helaas met het kampioenschap ging de staart weer net wat ‘los’ en mocht ze wel bij de laatste vier, maar een titel zat er dus niet meer in. Ook de zwartbonte Linda deed het weer super. Ja, thuis en met mijn moeder, die natuurlijk de eigenaar is van de Linda’s hebben we het nooit over de nummers, maar we geven ze meteen ‘een bijnaam’, haar moeder is de witte Linda, de andere Linda is de halfbonte Linda, 1 kant bruin en de andere kant bont, en we hebben de bruine Linda (jeugdgeit) en die komen allemaal uit de mooie koebonte Linda. Makkelijk toch? 🙂
Het zwartbonte lammetje liep in de rubriek geweldig en kreeg veel lof over haar heen. In de pauze werd ik door velen aangesproken, wat een mooi lammetje, qua kleur en qua bouw en dat is echt genieten dan. Hoe vaak heb je met koebont het geluk dat de mooiste bonte (zusjes waren bruin en bruin met paar kleine vlekken), dan ook nog eens de allerbeste is? In de kampioensrubriek liep haar halfzusje en tante zegger (de halfbonte Linda) twee achter haar en ze begonnen met elkaar te communiceren. Dat was voor de andere wel gunstig, die trok er naar toe, maar de zwartbonte wilde steeds zien waar die andere was. Dat kwam de perfecte show niet ten goede en ik mocht wel weer bij de laatste vier staan, maar ik denk daardoor ook net geen titel.
Zoals de kop ook al zegt ‘The show must go on’ vond ik dat weer deze keuring ook wel weer toepasselijk voor de plaatsing van de dieren. Want wat is de show enorm belangrijk voor de plaatsing tegenwoordig! Ik heb het ook vaak langs horen komen van de keurmeesters en alhoewel ik er zelf ook enorm voorstander van ben dat een dier goed moet showen in de ring, is het soms wel enorm jammer dat bepaalde dieren dan met een iets mindere show (of net de staart niet drukken en dan denk ik niet meteen aan mijn eigen dieren) dan geen titel meer krijgen of in de rubriek een mindere plaatsing. Het is ook geen keuring meer, maar meer een show en zonder show op het dier kun je het tegenwoordig helemaal vergeten om vooraan mee te kunnen doen. Ook helemaal terecht, want ligt het aan het dier zelf of te weinig oefening en degene die wel goed heeft geoefend wordt dan zo gepasseerd door een dier dat niet wil showen. Maar we moeten ons allen ook eens goed afvragen wat de mooie show is. Sommige dieren zie ik bijna de arm van de voorbrenger afrukken en andere dieren worden (zigzaggend) hard door de ring gedraafd en andere dieren lopen niet steeds voor de voorbrenger op, maar lopen dan rustiger maar toch attent door de ring. Als voorbeeld heb ik nog altijd Elodie van de Vossenpoel op het netvlies. Albert Billen liep er heel mooi rustig mee door de ring en de geit was toch super attent en had de hals er altijd fier op en het touwtje kon gewoon ook met een boogje hangen denk ik en ze ging mooi stappen.
Ik ben paar keer met de Hackney’s naar de keuring geweest en dan had je ook een rondje zonder op- en bijzet en vervolgens mocht je een rondje met evt. beiden doen. Misschien wel een idee om behalve het keuren in stilstand ook iets meenemen van een rondje met het touwtje in een boogje en dan toch de buitenkant van de ring gebruiken en dat het dier naast je blijft lopen, hoeveel dieren zullen dan nog ‘The show must go on’ hebben? 🙂