Pien in ut lief (buikpijn) hebben we allemaal wel eens last van en vermoedelijk onze geit (of beter gezegd Mem’s geit) de 2-jarige bonte Linda 23 had er vermoedelijk ook paar dagen last van. Ze leek gisteren al zo veel last te hebben dat we dachten dat ze overdag zou lammeren, maar tegen de avond werd ze alleen maar rustiger en dus kwam er voor de derde dag uitstel van haar geplande lammerij.
Wij begonnen ons toch wel een beetje ongerust te maken en we vreesden al van, zou het straks een rare bevalling worden of zit er iets voor wat niet goed is? Maar zo lang er geen echte weeën zijn en er geen slierten of wat dan ook komen, is het beste advies nog altijd van geduld is een schone zaak en nog beter is om niet te vaak te gaan kijken. Vooral in deze tijd met een camera boven het hok kijk je gewoon te veel.
Mijn moeder maakte zich dus ook wel zorgen en ik hoopte natuurlijk ook dat dit goed zou komen en hoopte ook echt op een geitje, want dit is de enige combinatie dit jaar van Topline 22 en gezien de ontwikkeling van zijn jeugdgeiten, dan wilde ik er nog wel graag een leuke bonte van hebben.
Met het andere spreekwoord van; nooit eerder janken dan dat er klappen vallen, gingen we toch maar rustig afwachten en ik ging vandaag maar gewoon weer naar Utrecht. En ja hoor, begin van de middag gaat de geit echt lammeren en zonder problemen ploept ze de twee lammetjes er uit. Haar Pien in ut Lief was daarmee vlot verdwenen. Een bok die net als vorig jaar in eerste instantie zwart lijkt, maar gewoon donkerbruin is met een heel groot zwart ‘dek’ (vanaf boven gezien is de helft dan zwart en dan pas bruin halverwege het lichaam) en een mooi bont geitlammetje.
Het voor- en nadeel van bont is altijd dat de ene het hele mooi en grappig vindt en dat de andere het niets vindt. Ik vind dit nog op het randje van mooi. Gelukkig in totaliteit niet te wit, maar had graag in het witte nog paar mooie grote vlekken gezien. Ook dat er wit op de achterbenen naar beneden loopt is niet mijn ding en dan het bekkie… vanaf de ene kant redelijk bruin en vanaf de andere kant wit. We zullen maar zien hoe dit later lijkt als het wat uitgegroeid is. Pien in ut lief is eerst weg, nou ja, bij mij even niet…. door alles wat laat gegeten (ben natuurlijk eerst bij de lammetjes gaan kijken) en te veel gegeten… maar daar kom ik wel weer op een ‘boerenmanier’ vanaf 🙂
[cincopa AIEAxebVsM3K]