Ben even niet origineel met een leuke titel, is gewoon november 2015 🙂
Laatste maand nog altijd druk geweest met in en rondom huis en gewoon werken en ’s avonds doe je met dit weer niet veel meer. Ja, vele avonden weer werk gehad aan de Jaarprijskampioenschappen, die Marco en ik afgelopen vrijdagavond weer uitgedeeld hebben. Het geitenhok hebben we van binnen nog wat geverfd en morgen komen eindelijk de ramen er ook in (de folie houdt toch goed regen en wind tegen!). Dan zal dat ineens een heel ander gezicht worden denk ik. Bestrating is paar weken geleden net aangelegd en dat is al een hele vooruitgang, niet meer steeds door al het zand lopen en mee naar binnen slepen.
Terwijl wij nog bezig zijn om het hek verder af te maken, zijn de geiten al bezig het af te breken! Is het materiaal niet meer wat het geweest is of zijn de geiten nu betere slopers? Hierbij een foto van het hok van Junia en dit hok is nu al erger aangetast dan het ergste hok in het vorige hok waar ze 19 jaar in gezeten hebben en die ook van betonplex was.
Afgelopen maandagavond was mijn moeder (mem voor ons) hier weer en die mist nu de geiten. Ja, de rollen zijn nu omgedraaid, maar de Linda’s houden/krijgen in de nieuwe stal ook een belangrijke plaats en ik hoop de Linda’s in de toekomst weer uit te breiden naar 3-4 geiten. Zo blijft die stam en De Kuzemer hopelijk nog jaren voort te bestaan. De geiten herkennen haar nog goed en ook oude Isa, die normaal maar gewoon rustig in haar hok blijft staan, kwam nu meteen naar voren en mekkerde ook al heel voorzichtig en wilde weer uitgebreid aangehaald worden door mem. Ik heb even paar foto’s gemaakt van mem en haar Linda’s en die liefde is nog lang niet over…
Dan ook nog twee foto’s van Elyssa. Elyssa wordt nu straks 2 jaar en heeft afgelopen jaar niet gelammerd, terwijl ze wel eerst drachtig leek en paar weken na de aflamdatum begon ze nog licht op te uieren en had ze vuiligheid. Een soort van ‘lege dop’ of zo dacht ik toen. Nu begon ik al weer te twijfelen, want ze is de eerste die al op 4 januari moet lammeren, maar toch eindelijk komt het uier nu wat ‘los’. Ze is nu wel gewoon goed drachtig denk ik, alleen niet zwaar en wel veel vlees, ik vrees maar Ă©Ă©ntje en meestal weten we dan wat dat is. Niet eerder janken dan dat er klappen vallen, was het advies van mijn vader (heit) altijd en daarom wacht ik maar heel rustig af (altijd al mijn beste eigenschap geweest, heel veel geduld te hebben 🙂 ). We zullen het allemaal weer zien. Voor mij begint het echt helemaal zodra er ook lammetjes in het hok lopen. Eerst het aflammeren en ben eerlijk, zie daar toch wel een beetje tegenop. In mijn vorige periode toen ik hier woonde, had ik altijd heit achter de hand en op het moment dat de geit echt wilde lammeren, dan belde ik al vaak (als het normaal op een avond was) en onder het genot van een biertje en jenevertje werden de lammetjes dan geboren of werd dat gevierd. Altijd weer een hele opluchting als een geit goed gelammerd is/was en zo werd alles mooi gecombineerd dan. De laatste jaren was het zelfs vooral mijn moeder die de lammetjes ving en ook samen met mij. Nu komt het weer op mij en Jeanette aan. Natuurlijk kunnen we altijd een veearts bellen en dat zal vast wel eens (meer) gebeuren. Over 5 weken begint het en ik verheug me enorm op de lammetjes. Eerst maar rustig afwachten en tijdens het aflammeren is ook vaak rustig afwachten de beste raadgever toch?
[cincopa A4NA8EdbiqBp]