Geslaagde geitenkeuring Andijk

Gisteren naar de gezellige openshow te Andijk geweest. Aanhangertje vol met geiten van mij en Jacob en autootje vol en vooral ook leuk dat Jeanette ook mee was. Ja, natuurlijk voor de gezelligheid en zij wilde ook eens weer wat geitenfokkers zien, maar wat een leuke bijkomstigheid is dan dat ze wat foto’s maakt van (vooral mijn) dieren in de ring. Vooral als je de camera op sportstand zet, dan krijg je zoveel foto’s dat je met doorklikken het dier gewoon ziet bewegen (net een striptekening dus). Dit is wel heel leuk, want dan zie je ook je eigen dier op die manier terug en dat geeft meer inzicht met wat er goed en niet goed aan is. Want geen dier is perfect en die van mij zeker niet.
Het is in de fokkerij ook steeds de balans vinden van degelijkheid en sierlijkheid. Zo ben je overdag dan met collegafokkers aan het praten over de fokkerij en dat is onafhankelijk van de plaatsing van de dieren in de ring. En dan zie je wel dieren in de jeugd dat je denkt van, ja, keuringstechnisch hele beste dieren, maar hoeveel jaar blijven ze echt mooi? Een dier is pas volgroeid rond het derde jaar. Dat betekent dat alles daarvoor eigenlijk de ‘opmaat’ is om op drie jarige leeftijd de mooie geit te kunnen zijn. Ik denk dat we met ons ALLEN ons dat wel eens beter moeten realiseren en heeft niets met het keuren te maken.

Ok, aparte inleiding misschien en eerst alle lof weer over de locatie en de gastvrijheid van de Noord-Hollanders. Zo blijft dit de unieke hobby en dit zal niet in veel verenigingsgebeuren zo kunnen denk ik…

Dan de keuring en ik beperk me tot mijn eigen dieren.
Als eerste het bonte lam Linda 26 van de Kuzemer. Ze is van 3 maart en dat is al weer bijna 5 maand, maar ze mist totaal de snit en de fijnheid van het mooie jeugdig lammetje. Echter mijn stalletje is niet zo groot en ik moest wel wat insturen, dus mocht ze gewoon lekker mee. In een heel leuk rubriekje (later de kampioen en reserve kampioen voor haar) kwam ze nog netjes op de 1C plaats. Ondanks dat ze de fijnheid en de snit mist, is ze wel heel correct en is het een heel best lam. Liever zie ik ze dus ook van mooi fijn verder uitgroeien, maar ik heb dit in het verleden ook wel gehad en dat ze na 1 keer aflammeren ineens wel dat allemaal hebben. Dat zullen we volgend jaar hopelijk meemaken.
Het volgende lammetje was Elyssa van Carpe Diem. Elyssa showt ook redelijk gemakkelijk, maar toch staat ze nog iets op de kop en ook zij mist de laatste fijnheid om echt een vuist te kunnen maken. Ze had niet de zwaarste rubriek van de dag en daardoor kon ze een fraaie 1A op haar keuringslijstje bijschrijven.
Bij de jeugdgeiten had ik de bruine Isa 5 van de Kuzemer als eerste in de ring. Isa 5 wil moeilijk vlees aanzetten en ze is ook een behoorlijke lange geit en dan krijg je snel dat ze nog te bonkerig zijn. Ze werd geroemd om haar sierlijkheid en lange lijnen en ja, hopelijk krijgt ze in dit seizoen nog meer vlees en dan zit er misschien weer meer in dan de 1B die ze nu mooi kreeg.
Als laatste had ik mijn zwarte Liana van Carpe Diem in de ring en dat is een geitje waar ikzelf ontzettend content mee ben en blijf. Het is qua type net een ander geitje dan de gemiddelde jeugdgeit die tegenwoordig in de ring rondstapt. Ze had maar 1 boklam dit voorjaar en die heb ik eind mei er al vanaf gedaan. Toch heeft ze nog voldoende vrouwelijkheid in huis en wat haar heel apart maakt, is haar mooie gepaste maat en maatverhoudingen en ontzettend veel jeugd. Ik moest met haar in een heel klein rubriekje van slechts drie dieren (de vierde zag de bui van te voren al hangen?). De concurrentie was Marinde v.’t Hoornke die al twee hele mooie reserve kampioenschappen dit jaar op haar naam heeft staan, waaronder reserve kampioen in Leusden en de andere was Wendela v.d. Cronenburg, de dagkampioen dit jaar van Castricum. Ik blijf zeggen dat de uiteindelijke plaatsing mij in de rubriek niet eens echt uitmaakt. Natuurlijk als ik de echte kampioen in handen heb, dan wil ik ook het kampioenschap graag behalen. Maar als ik toch wel weet dat mijn diertje niet in aanmerking komt voor het kampioenschap, dan vind ik het meedoen in een goede concurrentie en (in)direct de complimenten voor je dier(en) van de keurmeesters en vooral ook van de collega fokkers te krijgen minstens zo leuk. Ik denk dat deze rubriek de meeste aandacht van de keurmeesters en dus ook van het publiek gekregen heeft. Ik begon op kop met Liana en Wendela op de tweede plaats. En vervolgens mochten we lopen en begonnen de heren keurmeesters te discussiëren. Waar kies je voor? Voor dit moment? en pak je dan het diertje wat toch completer nu oogt en Wendela heeft zeker een mooiere (gevulde) middenhand en ondanks haar iets mindere beenstand (of is dat natuurlijker? licht hakkig?) kon ze daardoor wel veel dieper en krachtiger stappen dan Liana. Ik vond het al lang leuk dat de keurmeesters het zo moeilijk hadden, alleen op een gegeven moment met zo’n benauwde warmte is het rondjes blijven lopen niet leuk meer en het zweet loopt je dan echt overal. Keuringstechnisch had ik het denk ik ook zo gedaan en Wendela kwam op kop en het was een leuke en sportieve strijd tussen Bert en mij en daar kan ik dan echt van genieten. Voor de toekomst blijft dit vertrouwen geven in Liana en daarom vind ik het ook zo leuk dat ik haar nu laat zien, want als ze volgend jaar zo is, als ik hoop dat ze zo blijft doorgroeien, dan kun je dan nog eens de discussie aangaan met hoe het verloop van de dieren is die jaren mee doen in het keuringscircuit. Daar heb je nu (nog) niets aan en dat moet ze volgend jaar dan eerst maar bewijzen dat ze er ook zo verder ingroeit. Vandaar dat ik me helemaal kan vinden in deze plaatsing.

Bij het kampioenschap mocht ik nog met Elyssa in de baan. Ik wist bij voorbaat dat ik geen kans zou maken, want ik had zeker al 3 lammetjes gezien die echt kampioenswaardig waren en daar kwam Elyssa vandaag niet bij in de buurt. Toch moet je gewoon sportief leuk met je 1A diertje de ring in en natuurlijk probeer je dan je diertje goed te laten zien. Henk Derksen had ook al in De Dwerggeit geschreven dat ik in Leusden met een schreeuw wat verwarring in de uitslag probeerde te zaaien. Dit was niet omdat ik het er niet mee eens was, mochten personen dat denken. Het was op dat moment humor, omdat met het binnenroepen van de 1B de personen een beetje verbaasd keken en al 5 van de 6 1A’s van dezelfde familie waren en mijn lammetje totaal niet voor een titel in aanmerking kwam en ze me op dat moment even ‘vragend’ aankeken van, ben jij de kampioen? Nee, natuurlijk niet, maar in plaats van dat antwoord te geven schoot me de snelle ingeving te binnen om snel spontaan te gaan juichen om ze even in verwarring te brengen. Dat lukte toen en het was een practical joke die volgens mij goed gewaardeerd werd in en buiten de ring.
Nu liep ik dus weer met een 1A lammetje en weer wist ik dat ik geen kans zou maken. Vooral het lammetje voor mij van Rik Bruggink had ik ’s morgens meteen bij het uitladen van het karretje al gespot en hem al geprezen wat voor mooi lammetje hij daar bij zich had en ik had de vader ook al goed gegokt. Ik had niet in de gaten waar de keurmeesters echt op gelet hadden en hij had nummer 14 en ik nummer 19 en ze riepen nummer 18 op! Dat bleek de 1B achter mijn diertje te zijn. Hier stond ik verbaasd en ik juichte niet eens en aan de kant zeiden ze al, Hilko is kampioen en de mede voorbrengers gingen mij al ‘op afstand’ feliciteren en Rik Bruggink was al weg om nummer 18 op te halen, die ook van hem was. Ik zei al tegen de personen om me heen, soms zit het tegen en soms zit het mee. Maar ik had er al geen lekker gevoel bij. Heb ik er dan zo weinig verstand van en gaan ze mij zo maar kadootjes geven? Nee, dat wil ik niet en ik zocht al oogcontact met Johan. Die ook langzaam in de gaten kreeg dat ik nu indirect tot kampioen werd uitgeroepen. Ik wees al naar het lammetje voor mij en gebaarde al dat die het zeker had moeten zijn. Ja, dus. Rik was al bijna in de ring met zijn diertje en ik riep hem maar snel toe dat het niet meer hoefde en dat hij al de kampioen was…
Foutje en kan eens gebeuren en maakt mij niet uit. Ik ben namelijk groot voorstander dat de beste wint (op dat moment en dat is dan het diertje die dan aan alles het beste voldoet, want natuurlijk hoop ik volgend jaar dat mijn diertje dan als beste uitgegroeid is). Vervolgens mocht Jan de Vries dan binnenkomen en bleek nummer 13 geen ongeluksnummer te zijn en werd hij de leuke reserve kampioen en bij de oudste geitlammeren werd hij zelfs kampioen! Wat een succes voor deze jonge fokkerij van hem weer!

Hierbij nog wat foto’s van mijn dieren in de ring. Vind het ook wel leuk wat dieren in beweging te zien. Zie je ook hoe het dan in elkaar zit en hoe de stap dan lijkt.

[cincopa AQAAW37-HOzj]

4 gedachten over “Geslaagde geitenkeuring Andijk”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven